quinta-feira, 15 de março de 2018

QE 5ª feira, 15 de Março, 2018: Textos.

Txt.1: determinação da arete como hecsis

  Μετὰ δὲ ταῦτα τί ἐστιν  ἀρετὴ σκεπτέονπεὶ οὖν
τὰ ἐν τῇ ψυχῇ γινόμενα τρία ἐστίπάθη δυνάμεις ἕξεις,   (20)
τούτων ἄν τι εἴη  ἀρετήλέγω δὲ πάθη μὲν πιθυμίαν @1 
ὀργὴν φόβον θάρσος φθόνον χαρὰν φιλίαν μῖσος πόθον 
ζῆλον ἔλεονὅλως οἷς πεται ἡδονὴ  λύπη· 

δυνάμεις
δὲ καθ ἃς παθητικοὶ τούτων λεγόμεθαοἷον καθ ἃς δυ-
νατοὶ ὀργισθῆναι  λυπηθῆναι  ἐλεῆσαι· 

ἕξεις δὲ καθ   (25)
ἃς πρὸς τὰ πάθη ἔχομεν εὖ  κακῶςοἷον πρὸς τὸ ὀργι-
σθῆναιεἰ μὲν σφοδρῶς  ἀνειμένωςκακῶς ἔχομενεἰ δὲ
μέσωςεὖ· μοίως δὲ καὶ πρὸς τἆλλα

πάθη μὲν οὖν 
οὐκ εἰσὶν οὔθ αἱ ἀρεταὶ οὔθ αἱ κακίαιὅτι οὐ λεγόμεθα
κατὰ τὰ πάθη σπουδαῖοι  φαῦλοικατὰ δὲ τὰς ἀρετὰς    (30)
καὶ τὰς κακίας λεγόμεθακαὶ ὅτι κατὰ μὲν τὰ πάθη
οὔτ παινούμεθα οὔτε ψεγόμεθα (οὐ γὰρ παινεῖται  φο-
βούμενος οὐδὲ  ὀργιζόμενοςοὐδὲ ψέγεται  πλῶς ὀργι-
(1106a) ζόμενος ἀλλ  πῶς)κατὰ δὲ τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς κακίας 
παινούμεθα  ψεγόμεθαἔτι ὀργιζόμεθα μὲν καὶ φοβού
μεθα προαιρέτωςαἱ δ ἀρεταὶ προαιρέσεις τινὲς  οὐκ
ἄνευ προαιρέσεωςπρὸς δὲ τούτοις κατὰ μὲν τὰ πάθη
κινεῖσθαι λεγόμεθακατὰ δὲ τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς κακίας    (5)
οὐ κινεῖσθαι ἀλλὰ διακεῖσθαί πωςδιὰ ταῦτα δὲ οὐδὲ
δυνάμεις εἰσίν· οὔτε γὰρ ἀγαθοὶ λεγόμεθα τῷ δύνασθαι
πάσχειν πλῶς οὔτε κακοίοὔτ παινούμεθα οὔτε ψεγό-
μεθα· ἔτι δυνατοὶ μέν ἐσμεν φύσειἀγαθοὶ δὲ  κακοὶ
οὐ γινόμεθα φύσει· εἴπομεν δὲ περὶ τούτου πρότερονεἰ   (10)
οὖν μήτε πάθη εἰσὶν αἱ ἀρεταὶ μήτε δυνάμειςλείπεται 
ἕξεις αὐτὰς εἶναι τι μὲν οὖν ἐστὶ τῷ γένει  ἀρετή
εἴρηται.
Δεῖ δὲ μ μόνον οὕτως εἰπεῖνὅτι ἕξιςἀλλὰ καὶ 
ποία τιςῥητέον οὖν ὅτι πᾶσα ἀρετήοὗ ἂν  ἀρετή@1    (15)
αὐτό τε εὖ ἔχον ποτελεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ εὖ ποδί
δωσινοἷον  τοῦ ὀφθαλμοῦ ἀρετὴ τόν τε ὀφθαλμὸν σπου
δαῖον ποιεῖ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ· τῇ γὰρ τοῦ ὀφθαλμοῦ 
ἀρετῇ εὖ ὁρῶμενμοίως  τοῦ ππου ἀρετὴ ππον τε 
σπουδαῖον ποιεῖ καὶ ἀγαθὸν δραμεῖν καὶ ἐνεγκεῖν τὸν πι   (20)
βάτην καὶ μεῖναι τοὺς πολεμίουςεἰ δὴ τοῦτ π πάντων
οὕτως ἔχεικαὶ  τοῦ ἀνθρώπου ἀρετὴ εἴη ἂν  ἕξις ἀφ 
ἧς ἀγαθὸς ἄνθρωπος γίνεται καὶ ἀφ ἧς εὖ τὸ ἑαυτοῦ ἔρ-
γον ποδώσει.

Txt2: ignorância e compulsão
  Τῆς ἀρετῆς δὴ περὶ πάθη τε καὶ πράξεις οὔσηςκαὶ   (30)
π μὲν τοῖς ἑκουσίοις παίνων καὶ ψόγων γινομένωνπ
δὲ τοῖς ἀκουσίοις συγγνώμηςἐνίοτε δὲ καὶ ἐλέουτὸ ἑκού-
σιον καὶ τὸ ἀκούσιον ἀναγκαῖον ἴσως διορίσαι τοῖς περὶ ἀρετῆς
πισκοποῦσιχρήσιμον δὲ καὶ τοῖς νομοθετοῦσι πρός τε τὰς
τιμὰς καὶ τὰς κολάσειςδοκεῖ δὴ ἀκούσια εἶναι τὰ βίᾳ   (35)
(1110a)  δι ἄγνοιαν γινόμενα· βίαιον δὲ οὗ  ἀρχὴ ἔξωθεντοι-
αύτη οὖσα ἐν  μηδὲν συμβάλλεται  πράττων   πά
σχων

Txt 3
αἱρεταὶ γάρ εἰσι 
τότε ὅτε πράττονταιτὸ δὲ τέλος τῆς πράξεως κατὰ τὸν
καιρόν ἐστινκαὶ τὸ ἑκούσιον δὴ καὶ τὸ ἀκούσιονὅτε πράτ
τειλεκτέονπράττει δὲ ἑκών· καὶ γὰρ  ἀρχὴ τοῦ κινεῖν   (15)
τὰ ὀργανικὰ μέρη ἐν ταῖς τοιαύταις πράξεσιν ἐν αὐτῷ 
ἐστίν· ὧν δ ἐν αὐτῷ  ἀρχήπ’ αὐτῷ καὶ τὸ πράττειν 
καὶ μήἑκούσια δὴ τὰ τοιαῦταπλῶς δ ἴσως ἀκούσια·
οὐδεὶς γὰρ ἂν ἕλοιτο καθ αὑτὸ τῶν τοιούτων οὐδέν.
1110a12-19

txt4
τὰ δὴ ποῖα φατέον βίαια πλῶς
μένπότ ἂν  αἰτία ἐν τοῖς ἐκτὸς  καὶ  πράττων μη
δὲν συμβάλληται δὲ καθ αὑτὰ μὲν ἀκούσιά ἐστινῦν
δὲ καὶ ἀντὶ τῶνδε αἱρετάκαὶ  ἀρχὴ ἐν τῷ πράττοντι,
καθ αὑτὰ μὲν ἀκούσιά ἐστινῦν δὲ καὶ ἀντὶ τῶνδε ἑκούσια@1   (5)
μᾶλλον δ ἔοικεν ἑκουσίοις· αἱ γὰρ πράξεις ἐν τοῖς καθ 
ἕκασταταῦτα δ ἑκούσιαποῖα δ ἀντὶ ποίων αἱρετέονοὐ 
ῥᾴδιον ποδοῦναι· πολλαὶ γὰρ διαφοραί εἰσιν ἐν τοῖς καθ 
ἕκασταεἰ δέ τις τὰ ἡδέα καὶ τὰ καλὰ φαίη βίαια
εἶναι (ἀναγκάζειν γὰρ ἔξω ὄντα)πάντα ἂν εἴη αὐτῷ    (10)
βίαια· τούτων γὰρ χάριν πάντες πάντα πράττουσιν.
1110b1-11

Txt4
καὶ οἱ
μὲν βίᾳ καὶ ἄκοντες λυπηρῶςοἱ δὲ διὰ τὸ ἡδὺ καὶ κα
λὸν μεθ ἡδονῆς· γελοῖον δὲ τὸ αἰτιᾶσθαι τὰ ἐκτόςἀλλὰ
μ αὑτὸν εὐθήρατον ὄντα π τῶν τοιούτωνκαὶ τῶν μὲν 
καλῶν ἑαυτόντῶν δ αἰσχρῶν τὰ ἡδέαἔοικε δὴ τὸ βί   (15)
αιον εἶναι οὗ ἔξωθεν  ἀρχήμηδὲν συμβαλλομένου τοῦ
βιασθέντος.
1110b11-17

txt5
Τὸ δὲ δι ἄγνοιαν οὐχ ἑκούσιον μὲν παν ἐστίνἀκού-
σιον δὲ τὸ πίλυπον καὶ ἐν μεταμελείᾳ·  γὰρ δι ἄγνοιαν
πράξας ὁτιοῦνμηδέν τι δυσχεραίνων π τῇ πράξειἑκὼν    (20)
μὲν οὐ πέπραχεν γε μ ᾔδειοὐδ αὖ ἄκωνμ λυπού-
μενός γετοῦ δὴ δι ἄγνοιαν  μὲν ἐν μεταμελείᾳ ἄκων 
δοκεῖ δὲ μ μεταμελόμενοςπεὶ ἕτεροςἔστω οὐχ ἑκών· 
πεὶ γὰρ διαφέρειβέλτιον ὄνομα ἔχειν ἴδιονἕτερον δ
ἔοικε καὶ τὸ δι ἄγνοιαν πράττειν τοῦ ἀγνοοῦντα·     (25)
γὰρ μεθύων  ὀργιζόμενος οὐ δοκεῖ δι ἄγνοιαν πράττειν 
ἀλλὰ διά τι τῶν εἰρημένωνοὐκ εἰδὼς δὲ ἀλλ ἀγνοῶν
ἀγνοεῖ μὲν οὖν πᾶς  μοχθηρὸς  δεῖ πράττειν καὶ ὧν
ἀφεκτέονκαὶ διὰ τὴν τοιαύτην μαρτίαν ἄδικοι καὶ ὅλως
κακοὶ γίνονται· τὸ δ ἀκούσιον βούλεται λέγεσθαι οὐκ εἴ τις    (30)
ἀγνοεῖ τὰ συμφέροντα· οὐ γὰρ  ἐν τῇ προαιρέσει ἄγνοια 
1110b18-31

txt6: análise das circunstâncias
οὐ γὰρ  ἐν τῇ προαιρέσει ἄγνοια 
αἰτία τοῦ ἀκουσίου ἀλλὰ τῆς μοχθηρίαςοὐδ  καθόλου @1
(ψέγονται γὰρ διά γε ταύτην) ἀλλ  καθ ἕκασταἐν
(1111a) οἷς καὶ περὶ   πρᾶξις· ἐν τούτοις γὰρ καὶ ἔλεος καὶ
συγγνώμη·  γὰρ τούτων τι ἀγνοῶν ἀκουσίως πράττει
ἴσως οὖν οὐ χεῖρον διορίσαι αὐτάτίνα καὶ πόσα ἐστίτίς
τε δὴ καὶ τί καὶ περὶ τί  ἐν τίνι πράττειἐνίοτε δὲ καὶ
τίνιοἷον ὀργάνῳκαὶ ἕνεκα τίνοςοἷον σωτηρίαςκαὶ πῶς,   (5)
οἷον ἠρέμα  σφόδραπαντα μὲν οὖν ταῦτα οὐδεὶς ἂν
ἀγνοήσειε μ μαινόμενοςδῆλον δ ὡς οὐδὲ τὸν πράττοντα·

txt7: voluntário
  Ὄντος δ ἀκουσίου τοῦ βίᾳ καὶ δι ἄγνοιαντὸ ἑκού-
σιον δόξειεν ἂν εἶναι οὗ  ἀρχὴ ἐν αὐτῷ εἰδότι τὰ καθ 
ἕκαστα ἐν οἷς  πρᾶξιςἴσως γὰρ οὐ καλῶς λέγεται ἀκού-
σια εἶναι τὰ διὰ θυμὸν  πιθυμίανπρῶτον μὲν γὰρ   (25)
οὐδὲν ἔτι τῶν ἄλλων ζῴων ἑκουσίως πράξειοὐδ οἱ παῖδες· 

Txt8: Resolução, decisão
  Διωρισμένων δὲ τοῦ τε ἑκουσίου καὶ τοῦ ἀκουσίου
περὶ προαιρέσεως πεται διελθεῖν· οἰκειότατον γὰρ εἶναι δοκεῖ   (5)
τῇ ἀρετῇ καὶ μᾶλλον τὰ ἤθη κρίνειν τῶν πράξεων 
προαίρεσις δὴ ἑκούσιον μὲν φαίνεταιοὐ ταὐτὸν δέἀλλ
π πλέον τὸ ἑκούσιον· τοῦ μὲν γὰρ ἑκουσίου καὶ παῖδες καὶ
τἆλλα ζῷα κοινωνεῖπροαιρέσεως δ οὔκαὶ τὰ ἐξαίφνης
ἑκούσια μὲν λέγομενκατὰ προαίρεσιν δ οὔοἱ δὲ λέγοντες    (10)
αὐτὴν πιθυμίαν  θυμὸν  βούλησιν  τινα δόξαν οὐκ ἐοί-
κασιν ὀρθῶς λέγεινοὐ γὰρ κοινὸν  προαίρεσις καὶ τῶν
ἀλόγωνπιθυμία δὲ καὶ θυμόςκαὶ  ἀκρατὴς πιθυ
μῶν μὲν πράττειπροαιρούμενος δ οὔ·  ἐγκρατὴς δ ἀνά
παλιν προαιρούμενος μένπιθυμῶν δ οὔκαὶ προαιρέσει    (15)
μὲν πιθυμία ἐναντιοῦταιπιθυμία δ πιθυμίᾳ οὔκαὶ 
μὲν πιθυμία ἡδέος καὶ πιλύπου προαίρεσις δ οὔτε λυ@1
πηροῦ οὔθ ἡδέοςθυμὸς δ ἔτι ἧττον· ἥκιστα γὰρ τὰ διὰ θυ-
μὸν κατὰ προαίρεσιν εἶναι δοκεῖ.

Txt 9 Resolução e desejo anseio
ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βούλησίς
γεκαίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν γὰρ οὐκ    (20)
ἔστι τῶν ἀδυνάτωνκαὶ εἴ τις φαίη προαιρεῖσθαιδοκοίη
ἂν ἠλίθιος εἶναι· βούλησις δ ἐστὶ <καὶ> τῶν ἀδυνάτωνοἷον
ἀθανασίαςκαὶ  μὲν βούλησίς ἐστι καὶ περὶ τὰ μηδαμῶς δι
αὑτοῦ πραχθέντα ἄνοἷον ποκριτήν τινα νικᾶν  ἀθλητήν·
προαιρεῖται δὲ τὰ τοιαῦτα οὐδείςἀλλ ὅσα οἴεται γενέσθαι   (25)
ἂν δι αὑτοῦἔτι δ  μὲν βούλησις τοῦ τέλους ἐστὶ μᾶλλον
δὲ προαίρεσις τῶν πρὸς τὸ τέλοςοἷον ὑγιαίνειν βουλόμεθα
προαιρούμεθα δὲ δι ὧν ὑγιανοῦμενκαὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα
μὲν καὶ φαμένπροαιρούμεθα δὲ λέγειν οὐχ ἁρμόζει· ὅλως
γὰρ ἔοικεν  προαίρεσις περὶ τὰ ἐφ μῖν εἶναι.


Txt 10: contraste com a docsa
τῷ γὰρ
προαιρεῖσθαι τἀγαθὰ  τὰ κακὰ ποιοί τινές ἐσμεντῷ δὲ 
δοξάζειν οὔκαὶ προαιρούμεθα μὲν λαβεῖν  φυγεῖν [] τι
τῶν τοιούτωνδοξάζομεν δὲ τί ἐστιν  τίνι συμφέρει  πῶς· 
λαβεῖν δ  φυγεῖν οὐ πάνυ δοξάζομεν


Txt 11 Contraste com a deliberação
βουλευόμεθα δὲ περὶ    (30)
τῶν ἐφ μῖν καὶ πρακτῶν· ταῦτα δὲ καὶ ἔστι λοιπάαἰτίαι 
γὰρ δοκοῦσιν εἶναι φύσις καὶ ἀνάγκη καὶ τύχηἔτι δὲ 
νοῦς καὶ πᾶν τὸ δι ἀνθρώπουτῶν δ ἀνθρώπων ἕκαστοι
βουλεύονται περὶ τῶν δι αὑτῶν πρακτῶνκαὶ περὶ μὲν τὰς
(1112b) ἀκριβεῖς καὶ αὐτάρκεις τῶν πιστημῶν οὐκ ἔστι βουλήοἷον 
περὶ γραμμάτων (οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον)· ἀλλ 
ὅσα γίνεται δι μῶνμ ὡσαύτως δ ἀείπερὶ τούτων βου

txt 12
  δὲ βουλὴ περὶ τῶν αὑτῷ πρακτῶν@1 
αἱ δὲ πράξεις ἄλλων ἕνεκαοὐ γὰρ ἂν εἴη βουλευτὸν τὸ
τέλος ἀλλὰ τὰ πρὸς τὰ τέλη· οὐδὲ δὴ τὰ καθ ἕκαστα,
(1113a) οἷον εἰ ἄρτος τοῦτο  πέπεπται ὡς δεῖ· αἰσθήσεως γὰρ
ταῦταεἰ δὲ ἀεὶ βουλεύσεταιεἰς πειρον ἥξειβουλευ-
τὸν δὲ καὶ προαιρετὸν τὸ αὐτόπλὴν ἀφωρισμένον ἤδη τὸ 
προαιρετόν· τὸ γὰρ ἐκ τῆς βουλῆς κριθὲν προαιρετόν
ἐστινπαύεται γὰρ ἕκαστος ζητῶν πῶς πράξειὅταν εἰς   (5)
αὑτὸν ἀναγάγῃ τὴν ἀρχήνκαὶ αὑτοῦ εἰς τὸ ἡγούμενον· 
τοῦτο γὰρ τὸ προαιρούμενον


Txt 13
 ὄντος δὲ τοῦ
προαιρετοῦ βουλευτοῦ ὀρεκτοῦ τῶν ἐφ μῖνκαὶ  προαίρεσις   (10)
ἂν εἴη βουλευτικὴ ὄρεξις τῶν ἐφ μῖν· ἐκ τοῦ βουλεύσασθαι
γὰρ κρίναντες ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν βούλευσιν μὲν οὖν
προαίρεσις τύπ εἰρήσθωκαὶ περὶ ποῖά ἐστι καὶ ὅτι τῶν 
πρὸς τὰ τέλη.
   δὲ βούλησις ὅτι μὲν τοῦ τέλους ἐστὶν εἴρηταιδοκεῖ   (15)
δὲ τοῖς μὲν τἀγαθοῦ εἶναιτοῖς δὲ τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ.




Sem comentários:

Enviar um comentário

TEMAS DE FILOSOFIA ANTIGA. 3ª SESSÃO. HANDOUT

3ª sessão. Handout. 19 de Feveiro, 2019 Sen. Ep. 58. 6.  Quomodo dicetur ο ὐ σία res necessaria , natura continens fundamentum o...